بازدید امروز :4
بازدید دیروز :2
کل بازدید :67917
تعداد کل یاداشته ها : 569
03/12/3
4:45 ص
اصول و روش های نگهداری از جوجه تیغی کوتوله آفریقایی
حیوانی که به تازگی به عنوان حیوانات خانگی محبوبی برای کودکان و بزرگسالان شناخته میشوند جوجه تیغی کوتوله آفریقایی است . (African Pygmy Hedgehog) این مخلوقات کوچک به طور متوسط تا 6 اینچ (18 سانتی متر) رشد میکنند که این اندازه از نوک پوزه تا انتهای دم آنهاست و وزن آنها در حالت عادی به یک پاند (حدود نیم کیلو) میرسد. جوجه تیغی ها کوچک و سر به راه هستند و به آسانی اهلی و دستی میشوند و برای هر نوع زندگی آپارتمانی مناسب هستند.
پیش از خرید یک جوجه تیغی شما نیاز دارید از موارد زیر مطلع باشید :
قفس – نیاز به یک قفس بزرگ دارید. یک قفس همستر و چرخ بازی همستر نمیتواند نیازهای جوجه تیغی را در تهیه فضا و تفریح لازم، تامین کند. قفسی که تهیه میکنید حتما باید گرم باشد (نه خیلی داغ!) و نباید هیچ متریال اضافی درون آن باشد تا بتوان آن را به راحتی تمیز کرد.
بستر – تختخواب مخصوص گربه به هیچ عنوان برای جوجه تیغی ها مناسب نیست. در هنگام ادرار و مدفوع و هرگونه دفع دیگری، در صورت ترکیب با موادی که در این گونه بسترها هست احتمال مرگ حیوان وجود دارد. البته پیشنهاد ارزان قیمت تری وجود دارد و آن استفاده از روزنامه است که بهترین بستر برای این حیوانات خواهد بود زیرا مواد حاصل از دفع را به خوبی جذب میکند و به راحتی قابل تعویض است. اکیدا از استفاده از چوب سدر خودداری کنید زیرا عطر آن برای جوجه تیغی مضر خواهد بود.
دما – دمای مناسب برای زندگی این حیوانات دمایی بین 65 تا 80 درجه فارنهایت (18 الی 26 درجه سانتیگراد) است و اگر دما از این بیشتر باشد جوجه تیغی ها برای مقابله با افزایش دمای بدن به خواب می روند.
تمرین و بازی – جوجه تیغی ها نیاز به تفریح زیادی دارند که بتواند به اندازه ی راه رفتن و گردش در طبیعت آنها را سرگرم کند. اگر آنها را در خانه رها میکند باید کاملا مراقب آنها باشید زیرا ممکن است به سرعت خرابکاری به بار بیاورند. آنها علاقه ی زیادی به حفاری دارند و دوست دارند که چنین محیطی را به عنوان محل زندگی انتخاب کنند. برای سرگرمی آنها باید اسباب بازی هایی با سایز نسبتا بزرگ در نظر گرفته شود.
اما آنچه که دراین میان حائز اهمیت است جنبه اقتصادی و اشتغال زائی وهمچنین منبع درآمدی برای خانواده ها می باشد این مقاله نگاهی دارد به نوع فعالیت سوزندوزان بلوچ وآثار مرتبط به آن .
تاریخچه صنعت سوزن دوزی
زمان رواج آن بعنوان یک هنر اصیل بطور کلی مشخص نیست اما از آنجایکه سوزن دوزی با طبیعت رابطه ای تنگاتنگ دارد پس می توان آن را درنهاد وسرشت آنها یافت .
هرچند ممکن است دربرهه ای از زمان به علت عدم وجود امکانات ونداشتن توانائی لازم برای بروز دادن نتوان آن رادید اما این دلیل عدم انکار این هنر درآن زمان نمی تواندباشد .
سوزن دوزی هنری است که برگرفته از ذوق وقریحه فرد هنرمند می باشد وهمان طور که بسیاری از شاهکارها ازسرشت ناخود آگاه فرد سرچشمه می گیرد مانند فکر کردن ، اندیشیدن ، میل به کمال رسیدن و... که از همان ابتدا دروجود آدمی می توان یافت سوزن دوزی را نیز باید چیزی مثل اینها دانست اگردرمورد سوزن دوزی به قدری تعمل کنیم آنرا همان فکر ذهنیات می یابیم که زن بلوچ با بهره گیری از روحیه بی غل وغش خود که می توان آن را به دور از همه ناخالصی های جامعه دانست به خوبی وبه زیبایی آن جاذبه ها وآن سنبلها را که به ذهنش خطور می کند و آنها رادردل طبیعت به خوبی حس می کند به عنوان هنر خود به اطرافیان نمایان می کند . سوزن دوزی این هنر پرجذبه رانمی توان به زمان خاصی اختصاص داد اما اگر بخواهیم زمان به فعلیت رسیدن آن را بررسی کنیم شاید درحدود 100 یا 200 سال پیش از ظهور اسلام و آمدن اسلام به ایران مربوط باشد که قومی به نام اسلاوها به ناحیه ای ازبلوچستان آمده ودرآنجا سکنی گزیدند .
این گروه از اسلاوها از طریق جاده ابریشم به این منطقه آمده بودند ( این منطقه درحال حاضر جز خاک پاکستان است ودرمرزافغانستان وپاکستان قراردارد ) این ناحیه را که این گروه برای سکونت خویش برگزیده بودند بعلت اینکه مسیحی بودند وآئین اسلام را قبول نداشتند کافرستان می گفتند که این قوم پرورش کرم ابریشم وبدست آوردن نخ از پیله های ابریشم و استفاده از آن را درپارچه بافی و سوزن دوزی به زنان بلوچ آموختند .
قبل ازرواج پارچه خارجی این منطقه از نظر تامین لباس وپارچه خود کفا بود که به افراد متخصص این کار جولاهک می گفتند که زنان بلوچ با ظرافت کاریهای خاص خود هنر سوزن دوزی را رواج می دادند که درکنار زنان مردان نیز به نوبه خود دراین امر یاری می رساندند .
کارهای سخت وخشن این هنر را مردان وکارهای ظریف را زنان بر عهده داشتند .
پنبه رستن از زنان وبافتن از مردان ، اجرای نقشه ها برروی پارچه از زنان وفروش برعهده مردان بود . سوزن دوزی آنچنان با زندگی زنان بلوچ آمیخته که درهرجــــای دنیـــا سوزن دوزی را با زن بلوچ وزن بلوچ را با سـوزن دوزی می شناسند .
سوزن دوزی این هنر پرمباهات بلوچ بعلت زیبایی وشهرتی که پیدا کرده است خوشبختانه فقط محصوربه این منطقه نمی باشد بلکه آوازه آن فرسنگها فراتر از اینجانیز رسیده است وخودرا به صورتهای متفاوتی نشان داده است . بطوریکه حتی در بین افرادی که قدرت آن را نداشته باشند تا پی به آن رموزی که در تار و پود آن وجود دارد ببرند اما از همان ظاهر زیبا و جذاب آن نهایت استفاده را خواهند برد.
والها نه تنها صحبت می کنند، لهجه هم دارند!
دانشمندان در سال 2006 به اعماق آبها رفته و دریافتند وال ها در برقراری ارتباط با یکدیگر از لهجه های مختلف استفاده می کنند دانشمندان با استفاده از میکروفن های زیر آبی مخصوص دریافتند وال های مناطق مختلف اقیانوس ها با لهجه های گوناگونی با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند.
لاکپشتهای دریایی هنگام شنا در اقیانوس‌ها قطعات پلاستیک را به اشتباه به جای غذا می‌بلعند. میزان پلاستیکی که درون سیستم گوارش یک لاکپشت وجود دارد، یکی از شاخص‌های مهم میزان آلودگی اقیانوس است.
یکی از دستیاران طبیعی دانشمندان برای اندازه‌گیری میزان آلاینده‌هایی مانند پلاستیک در آب، لاکپشتهای دریایی هستند. آنها در مناطقی از اقیانوس‌ها که بیشتر به پلاستیک آلوده است و حتی می‌توان گفت زباله‌دان‌های اقیانوسی برای پلاستیک هستند، شنا میکنند و در حال شنا قطعات پلاستیک وارد دهان آنها شده و در شکمشان جمع می‌شود. میزان پلاستیک درون شکم این لاک‌پشت‌ها، مقیاس میزان آلودگی آب به پلاستیک است.
به گزارش وایرد،تمام قطعاتی که در این تصویر می‌بینید، قطعات پلاستیکی است که تنها از شکم یک لاکپشت دریایی جوان خارج شده است. این لاکپشت به طور تصادفی از ساحل آرژانتین گرفته شده است.
در حدود 0.25 درصد از کل پلاستیک‌هایی که در سراسر زمین مصرف میشوند در نهایت سر از آب‌های اقیانوس‌ها در می‌آورند. شاید در نگاه اول خیلی زیاد به نظر نرسد، اما انسان در هر سال 260 میلیون تن پلاستیک تولید میکند! با یک حساب سرانگشتی می‌بینید که پلاستیک فراوانی به اقیانوس‌ها سرازیر می‌شود. تکه‌های کوچکتر خیلی سریع‌تر به این مجموعه اضافه میشوند. پلاستیکی که به آب‌های اقیانوس وارد می‌شود، به مرکز جریان‌های آبی گردان کشیده می‌شود. در آنجا پلاستیک تجزیه نمی‌شود، بلکه فقط به قطعات کوچکتر شکسته می‌شود. این قطعات کوچکتر و کوچکتر میشوند و برخی از آنها در نهایت سر از بدن پلانکتون‌ها یا جلبک‌ها در می‌آورند. برخی هم به بستر اقیانوس می‌روند و روی بستر قرار می‌گیرند. بقیه تکه‌های پلاستیکی هم به اشتباه به جای غذا توسط موجودات دریایی مثل لاکپشتهای دریایی خورده میشوند.
والاس نیکلاس از آکادمی علوم کالیفرنیا و زیست‌شناس دانشگاه بریتیش کلمبیا در این‌باره می‌نویسد: «خارج کردن محتویات دستگاه گوارش یک لاکپشت سبز که در ساحل ملبورن فلوریدا گرفته شده بود، نشان می‌داد که این موجود طی تنها یک ماه 74 شی خارجی غیرخوراکی را در آب‌های اقیانوس بلعیده است. در بین این اجسام، 4 نوع بادکنک لاتکس، انواع گوناگونی از پلاستیک سخت، یک قطعه شبیه به کفپوش و دو قطعه بین 2 تا 4 میلیمتری قیر پیدا شد.»
مانند بسیاری دیگر از مشکلات محیطی، آلودگی اقیانوس‌ها بسیار وسیع و پیشرفته است. با این‌حال برخی از کشورها تلاش‌هایی را برای کاهش مصرف پلاستیک آغاز کرده‌اند. مثلا چین، آفریقای جنوبی و تایلند استفاده از ساک‌های خرید پلاستیکی را ممنوع کرده‌اند یا دست‌کم برای استفاده از آنها مالیات وضع کرده‌اند. این پلاستیک‌های ساده خرید برای لاکپشتهای دریایی خیلی خطرناک هستند.
دانشمندان محیط زیست امیدوارند روزی برسد که انسانها پلاستیک را دور نریزند و آن را بازیافت کرده و دوباره مورد استفاده قرار دهند. حتی آنها امیدوارند انسان روزی استفاده از پلاستیک را به طورکل کنار بگذارد و به جای آن ماده‌ای را جایگزین کند که به طبیعت برگردد.
به گزارش خبرگزاری مهر، پیوند میان مادر و فرزند در سرتاسر جهان پیوندی مثال زدنی است اما در همین جهان مادرانی وجود دارند که هیچ شباهتی به مادران دل نازک و مهربان ندارند، البته در جهان حیوانات و حشرات.
سوسک گورکن: این حشره یکی از بدترین مادرهای جهان است زیرا فرزندان خود را در بازی مرگباری می خورد لارو این سوسک درون جسد موش مرده ای قرار می گیرند که توسط مادر و پدر درون حفره ای دفن شده است، سوسک مادر غذای فرزندان خود را با خوردن لاشه موش تامین می کند و در نتیجه به صورت ناخودآگاه لاروهای خود را می خورد.
تعداد لارو این سوسکها معمولا بیشتر از اندازه ای است که تمامی آنها بتوانند درون بدن موش جا بگیرند از این رو شانس بقای برخی از این لاروها افزایش پیدا خواهد کرد.
پاندا: بر خلاف تصور همگان، پانداهای مهربان مادرهای بسیار بدی هستند زیرا در زمانهایی که دو فرزند به دنیا می آورند، یکی از آنها را به حال خود رها می کنند. این جاندار در میان انسانها وجهه ای زیبا و خوب دارد اما در اصل یکی از بد ترین مادرهای دنیا است زیرا دومین فرزند خود را که در زمان تولد بسیار کوچک است، به حال خود رها کرده و تنها می گذارد.
با این همه پانداها به فرزندی که وظیفه بزرگ کردن او را به عهده گرفته اند توجه بسیاری می کنند و از این رو محققان باور دارند پانداها واقعا توانایی رسیدگی به دو فرزند را نداشته و باور دارند یک توله پاندای سر حال و قوی بهتر از دو توله پاندای ضعیف و بیمار است از این رو از همان ابتدا یکی از فرزندان خود را نادیده می گیرند.
همسترها: یکی دیگر از مادرهای هم نوع خوار یا فرزند خوار جهان همسترها هستند. این جاندار برخلاف ظاهر لطیف و دوست داشتنی که دارد، قاتلی سنگدل است که معمولا فرزندان خود را می خورند. همسترها نیز برای اطمینان از اینکه چند عدد از فرزندانشان زنده و سالم باقی می مانند، چند نوزاد اضافی به دنیا می آورند تا حتی در صورت کم بودن غذا نیز بتوانند از رشد و نمو چند فرزند خود اطمینان حاصل کنند.
در واقع این پدیده یک قرارداد همکاری بی رحمانه میان جوجه های مسن تر و مادر بوده و می توان آن را فرزند کشی نیز نامید عقابهای مادر از این رو تا این حد خونسرد به کشته شدن جوجه های کوچکتر خود چشم می دوزند تا بتوانند از بقای جوجه های بزرگتر و تامین بودن منابع غذایی آنها اطمینان حاصل کنند.
مرغابی شانه به سر: این پرنده ها هم در دسته مادرهای بد قرار دارند زیرا جوجه هایی که دیرتر سر از تخم در می آورند را به حال خود رها می کنند. این مرغابی ها لانه های شناوری می سازند و درون این لانه از دو تخم مراقبت می کنند تا زمانی که یکی از جوجه ها سر از تخم در بیاورند.
اما درست زمانی که اولین جوجه سر از تخم در می آورد، مرغابی مادر به همراه جوجه اول لانه را ترک کرده و پرواز می کنند، در حالی که جوجه دوم در میان طبیعت وحشی به حال خود رها می شود. زیرا این پرنده ها هم ترجیح می دهند یک جوجه سالم و قوی را پرورش دهند.
سوسمار دم بلند: به طور کلی یافتن مادر نمونه در میان خزنده ها کار بسیار دشواری است، اما این سوسمار یکی از برترین مادرهای بد در جهان خزنده ها است. اگر این سوسمار در منطقه ای تخم گذاری کند که اطراف آن توسط شکارچیان مختلف احاطه شده باشد، پیش از اینکه فرزندانش سر از تخم دربیاورند همه آنها را می خورند. بهانه این خزنده برای خوردن فرزندانش نجات آنها از شکار شدن است تا از سویی دیگر بتواند برای تخم گذاری بعدی خود را قوی تر کند.
خرگوش: خرگوشهای مادر از این نظر مادران بدی هستند که بلافاصله پس از تولد فرزندانشان آنها را رها کرده و پس از آن برای 25 روز اول روزانه دو دقیقه برای غذا دادن به فرزندانشان به لانه بازمی گردند. پس از این مدت خرگوشهای کوچک باید بتوانند غذای خود را تامین کنند.
با این همه توجیه پذیرترین بهانه مادرانه برای بد رفتاری با فرزندان به خرگوشها اختصاص دارد، زیرا گوشت این جانداران بسیار خوش طعم است و خرگوشهای مادر برای دور نگه داشتن شکارچیان از لانه، آنجا را ترک می کنند تا راز مخفیگاه فرزندانشان حفظ شود.