از دیرباز، کف دست باز نشانه*‎‎ی حقیقت، صداقت، بیعت و تسلیم بوده است. بسیاری از سوگندها با قرار دادن کف دست بر روی قلب صورت می‎گیرد و زمانی که شخصی در حال ادای شهادت در دادگاه است، کف دست خود را نمایان می‎کند؛ کتاب مقدس را در دست چپ می‎گیرد و کف دست راست را برای مشاهده‎ی حضار بالا می‎برد.
در برخوردهای روزمره، مردم از دو حالت اساسی کف دست استفاده می‎کنند. در حالت اول، کف دست رو به بالا می‎باشد که علامت گدایی برای پول یا غذا است. در حالت دوم، کف دست رو به پایین قرار می‎گیرد، انگار چیزی را پایین نگه داشته یا از بالا آمدنش ممانعت می‎کند.
یکی از معتبرترین روش‎ها در تشخیص این که شخصی صادق و شریف است یا خیر*، مشاهده‎ی حالات کف دست است. همان طور که یک سگ برای اظهار تسلیم و سلطه‎پذیری، گردن خود را جلو می‎آورد، انسان هم از کف دست‎هایش برای اظهار همین رفتار یا احساس استفاده می‎کند. به عنوان مثال، زمانی که شخصی می‎خواهد کاملاً صادق و رک باشد، یک یا هر دو کف دست خود را در برابر طرف مقابل نمایان می‎کند و احتمالاً می‎گوید، «بگذار کاملاً رک باشم» زمانی که شخصی رفتاری صادقانه در پیش می‎گیرد و یا شروع به گفتن حقیقت می‎کند کف دست‎هایش یا بخشی از آن‎ها را برای طرف مقابل نمایان می‎کند. همانند اکثر حرکات بدن، این حرکت کاملاً ناآگاهانه انجام می‎شود، و بدین ترتیب شما را متوجه صداقت شخص دیگر می‎کند. کودک هنگام دروغ‎گویی یا پنهان کردن یک چیز، کف دست‎هایش را پشت خود قایم می‎کند. هم چنین، شوهری که می‎خواهد به همسر خود دروغ بگوید، دست‎هایش را در جیب خود می‎گذارد یا دست به سینه می‎شود و این حرکت، همسر وی را متوجه کتمان حقیقت می‎کند.
اغلب به فروشنده‎ها می‎آموزند، چنان چه مشتری دلیلی برای نخریدن محصول آن‎ها ارائه می‎کند، به کف دست‎هایش نگاه کنند، زیرا دلایل معتبر فقط با کف دست‎های نمایان همراه است.

این سوال شاید به ذهن خواننده برسد که «اگر کف دست‎هایم به هنگام دروغ‎گویی نمایان باشد، مردم گفته‎ی مرا باور خواهند کرد؟» پاسخ به این سوال آری و خیر است. اگر یک دروغ آشکارا با کف دست‎های نمایان همراه کنید، شاید برای شنوندگان خود ریاکار به نظر برسید، زیرا خیلی دیگر از حرکاتی که باید به هنگام صداقت نمایان باشند، وجود ندارند و حرکات منفی که هنگام دروغ‎گویی استفاده می‎شوند، با کف دست‎های باز متناقض است.
همان طور که قبلاً ذکر شد، کلاهبردارها و دروغ‎گوهای حرفه‎‎ای کسانی هستند که می‎توانند دروغ‎های خود را هنرمندانه با علائم غیر کلامی تکمیل کنند. هر چه استفاده‎ی کلاهبردار از رفتار غیر کلامی حاکی از صداقت به هنگام دروغ‎گویی ماهرانه‎تر باشد، حرفه‎ی او بهتر انجام می‎شود.
البته می‎توانید هنگام برقراری ارتباط با دیگران، باز کردن کف دست‎ها را تمرین نمایید و خود را محق‎تر جلوه دهید؛ از طرفی، هر قدر که حرکات کف دست‎های باز تبدیل به یک عادت شود، تمایل به دروغ‎گویی نیز کمتر می‎شود. نکته‎ی جالب این جاست که اکثر مردم به سختی می‎توانند با کف دست‎های باز دروغ بگویند و در واقع استفاده از این حرکت، شاید بر کاهش دروغ‎گویی تأثیر داشته باشد و مردم را تشویق کند که با شما صادق باشند.

یکی از اشارات غیر کلامی که کمترین توجه را به خود معطوف داشته اما از بیشترین قدرت برخوردار است، توسط کف دست انسان ارائه می‎شود؛ و زمانی که به نحو صحیح مورد استفاده قرار گیرد توشه‎ای از اقتدار برای استفاده‎کننده‎اش فراهم می‎کند و قدرت صدور فرمان سکوت به دیگران را می‎دهد.
در حرکات کف دست، سه حالت اصلی وجود دارد: کف دست رو به بالا، کف دست رو به پایین و کف دست بسته با یک انگشت به حالت اشاره. تفاوت بین این سه حالت، با یک مثال مشخص می‎شود: فرض کنیم که از شخصی درخواست می‎کنید که جعبه‎ای را بلند کند و به نقطه‎ی دیگری در همان اتاق حمل کند. فرض را بر این می‎گذاریم که شما از یک نوع آهنگ صدا، کلمات و حالت چهره استفاده می‎کنید و فقط حالت کف دست‎های خود را تغییر می‎دهید. حالت کف دست رو به بالا به عنوان یک حرکت غیر تهدید آمیز و سلطه‎پذیر استفاده می‎شود که یادآور التماس گدای خیابانی است. شخصی که از او درخواست حرکت دادن جعبه شده است، احساس نمی‎کند که درخواست همراه با فشار است و در یک وضعیت معمولی مافوق یا زیر دست، از این درخواست احساس تهدیدشدگی نمی‎کند. زمانی که کف دست برگشته و به سمت پایین است، بلافاصله اقتدار را تداعی می‎کند. شخصی که از او چنین درخواستی شده، احساس می‎کند که برداشتن جعبه یک فرمان است و شاید نسبت به شما احساس دشمنی بکند، که این بستگی به نوع ارتباط شما با او دارد.
به عنوان مثال، اگر شخصی که از او این درخواست را نموده‎اید، همکار هم تراز شما است، می‎تواند درخواست شما را که با کف دست رو به پایین همراه بوده رد کند؛ اگر کف دست شما به سمت بالا باشد، تمایل بیشتری به پذیرفتن درخواست شما نشان می‎دهد. اگر شخصی که این درخواست از او می‎شود، زیر دست شما باشد، این حرکت قابل قبول است زیرا شما از اقتدار لازم برای استفاده از آن برخوردار می‎باشید.
استفاده از انگشت اشاره یکی از ناراحت کننده‎ترین اشاراتی است که یک شخص می‎تواند در حین صحبت کردن به کار ببرد، به خصوص موقعی که همراه با کلمات سخنگو ضربه بزند. اگر شما عادت به این کار دارید، توجه خود را به حرکات کف دست رو به پایین و بالا معطوف نمایید. به زودی در می‎یابید که رفتار راحت‎تری توسط شما ایجاد می‎شود و اثر مثبت‎تری بر دیگران می‎گذارید.

مصاحفه یادگاری از زمان انسان غارنشین است. هر زمانی که انسان‎های غارنشین با هم ملاقات می‎کردند، دست‎های خود را به هوا می‎بردند و کف دست را نمایان می‎کردند تا مشخص شود که هیچ گونه سلاحی در دست ندارند یا پنهان نکرده‎اند. با گذشت قرن‎ها، حرکت «کف دست در هوا» اصلاح شد و به کف دست روی قلب و انواع دیگر حرکات تغییر یافت. نوع امروزی این رسم قدیمی برای ادای احترام،* قفل کردن کف دست‎ها درهم و دست دادن است که در اغلب کشورهای انگلیسی زبان، به هنگام شروع ملاقات و نیز خاتمه‎ی آن، اجرا می‎شود. دست‎ها معمولاً بین پنج تا هفت بار حرکت داده می‎شوند

اتاق خواب، خصوصی ترین فضا در یک خانه است و باید با خصوصیات اخلاقی و سلیقه و نیازهای صاحب یا صاحبان آن متناسب و هماهنگ باشد.
اتاق خواب کودکان معمولاً علاوه بر مکان خواب شامل فضای مخصوص بازی نیز هست و اتاق خواب نوجوانان علاوه بر جای خواب مکانی است برای انجام تکالیف و مطالعه چنان که اتاق خواب جوانان ممکن است اتاق کار آنان نیز باشد.
بنابراین اتاق خواب هر یک از اعضای خانواده باید به تناسب نیازهای آنان طراحی شود. در اتاق خواب کودکان باید از نبود اشیای خطرناک یا خطرساز مطمئن و اسباب و وسایل آن را ترجیحاً چوبی و بدون گوشه های تیز انتخاب کرد. همچنین پوشش زمین باید نرم و ضربه گیر باشد.
اتاق خواب نوجوانان نیز باید یک میز تحریر و نورکافی در روز و شب برای مطالعه داشته باشد و اتاق خواب جوانان باید به گونه ای طراحی شود که علاوه بر فضای کافی برای وسایل آنها، امکان پذیرایی از دوستانی را که احتمالاً به منزل می آورند، داشته باشد تا استقلال بیشتری برای آنان فراهم سازد.
از آنجا که وسایل شخصی هر فرد در اتاق خواب او نگهداری می شود پیش از هرچیز باید به کمدها و کشوها در اتاق خواب توجه کرد. برای استفاده بیشتر از فضای داخل کمدهای دیواری بهتراست طبقه بندی شوند، می توان از فرو رفتگی هایی که در میان ستونها در دیوار اتاق قرار دارند نیز برای ساخت طبقه بندی بهره گیریم و از آنها به عنوان کتابخانه یا فضایی برای نگهداری دیگر وسایل استفاده کنیم.
انتخاب تختخوابهایی که در زیر دارای کشوهستند نیز به افزایش فضای مناسب برای نگهداری وسایل شخصی کمک می کند و یا انتخاب تختخوابهای دوطبقه در مواقعی که دو کودک خردسال یا دو نوجوان از یک اتاق استفاده می کنند، می تواند فضای بیشتری را در اختیار فعالیتهای دیگر آنها قرار داد.
در انتخاب روتختی دقت داشته باشید. چرا که یکی از بزرگترین سطوح اغلب اتاق خواب بویژه اتاق خوابهای کوچک سطح روی تخت خواهد بود.
به خاطر داشته باشید دکوراسیون اتاق خواب بزرگسالان را می توان برای مدتی نسبتاً طولانی به یک شکل حفظ کرد اما دکوراسیون اتاق کودک باید در مدت زمانهای نسبتاً کوتاهی و با بزرگ شدن و تغییر کردن کودک و نیازهایش تغییر یابد و در هر زمان مناسب با ویژگیهای سنی او باشد، مثلاً ویژگیهای اتاق یک کودک نو پای 1‎/5 ساله با نیازهای کودک 3 ساله ای که به مهد کودک می رود و یا فرزند 7 ساله ای که محصل دبستانی است و به همین ترتیب در سالهای بالاتر متفاوت و حائز اهمیت است.