افسـردگی فصـلی کـه معمولاً با نام اختلال عاطفی فصلی
(SAD) شنـاخـته مـی شود، نوعی افسردگی است که هر
سال در یک زمان معین در فرد بروز می کند. معمولاً از پاییز
و زمسـتان شـروع شـده و در بـهار یـا اوایل تـابستان خاتمه
میـیابد. ایـن بـیماری خیلی جدی تر از سندروم کم اهمیت
"بـی حوصلگی زمستان" است. یکی دیگر از انواع SAD که
با نام "افسردگی تابستانه" شناخته می شود نیز در اواخر
بهـار یـا اوایـل تابستان شروع شده و تا پاییز ادامه پیدا می
کند.

علائم

افرادی که به SAD مبتلا می شوند بسیاری از علائم افسردگی را دارا می باشند: دلتنگی، اضطراب، کج خلقی، بی علاقگی نسبت به فعالیت های روزمره، صرفنظر کردن از شرکت در فعالیت های گروهی، و ناتوانی در تمرکز کردن بر روی موضوعی خاص. آنها معمولا علائم دیگری نظیر خستگی بیش از اندازه، بی انرژی بودن، نیاز شدید به خواب، ویار کربوهیدرات، افزایش اشتها و افزایش وزن را نیز تجربه می کنند.

علائم SAD زمستانه شامل موارد زیر می باشند:

• احساس خستگی

   

• احساس خواب آلودگی

   

• کاهش میزان انرژی

   

• افزایش وزن

   

• افزایش اشتها

   

• عدم امکان تمرکز

   

• تمایل به تنهایی

   

علائم SAD تابستانه نیز عبارت است از:

• کاهش وزن

   

• مشکلاتی در خواب

   

• کاهش اشتها

   

SAD تا چه حد شایع است؟

در حدود 4 تا 6 درصد از کل جمعیت جهان دچار SAD می باشند. این در حالی است که تقریبا 10 تا 20 درصد نیز دچار افسردگی های خفیف زمستانه می شوند. 4/3 بیماران را خانم ها تشکیل می دهند و رنج سنی آنها از 20 ، 30 تا 40 طبقه بندی می شود. هر چند این بیماری در طول رده سنی فوق الذکر رواج بیشتری دارد، اما با این وجود ممکن است در کودکان و نوجوانان نیز شیوع پیدا کند.

این بیماری معمولاً در افرادی که در عرض های جغرافیایی مرتفع تر (یعنی مناطقی که در آن تغییر فصول شدت بیشتری دارد) زندگی می کنند، دیده می شود.

دلایل بروز بیماری

دلیل قطعی بیماری تا به امروز به صورت دقیق مشخص نشده است. اما به دلیل شیوع بالای آن در مناطق خاص، تصور دانشمندان بر این اصل استوار است که بیماری به دلیل تغییر در میزان نور خورشید ایجاد می شود. تئوری آنها از این قرار است که چون در زمستان و پاییز میزان قرار گرفتن در معرض آفتاب کاهش پیدا می کند، ساعت بیولوژیک بدن که خواب، حالات درونی، و هورمون ها را تنظیم می کند به تاخیر افتاده و معمولاً در زمستان روند کندی را دنبال می کند. عقیده بر این است که قرار گرفتن در معرض آفتاب می تواند وضعیت این ساعت طبیعی را به حالت اولیه باز گرداند.

یکی دیگر از نظریه ها این است که مواد شیمیایی مغزی که وظیفه انتقال اطلاعات میان نروها (اعصاب) را به عهده دارند و به نام انتقال دهنده عصبی مشهور می باشند (به عنوان نمونه: سروتین) در افراد مختلف، متفاوت می باشد. محققان بر این باورند که قرار گرفتن در معرض نور می تواند چنین ناهماهنگی هایی را از نو متعادل سازد.

چگونه می توان تشخیص داد که دچار این بیماری شده اید؟

اولین نکته ای که باید به آن توجه خاصی مبذول دارید این است که هیچ گاه سرخود برای خودتان دارو تجویز نکنید. اگر احساس می کنید که نمونه هایی از افسردگی را در خودتان مشاهده می کنید، باید حتماً به پزشک متخصص مراجعه کنید. گاهی اوقات مشکلات فیزیکی ممکن است منجر به ایجاد افسردگی شوند. اما گاهی اوقات دلایل آن حادتر بوده و به سبب مشکلات روانپزشکی پیچیده تر، به وجود می آیند. متخصص اعصاب و روان می تواند نوع و اندازه بیماری را معین کند و متعاقباً درمان مناسب را به کار گیرد.

روش درمان بیماری چیست؟

تحقیقات اخیر نشان می دهند که پرتو درمانی تا حد زیادی می تواند در درمان بیماری مؤثر واقع شود. گاهی اوقات داروهای ضد افسردگی نیز- هم در کنار پرتو درمانی و هم به تنهایی- مورد استفاده قرار می گیرند. همچنین گذراندن روز، در زیر نور خورشید نیز می تواند به بهبود بیمار کمک کند. باید سعی شود که به طور کلی میزان قرار گرفتن بیمار در معرض نور خورشید چه در خانه و چه در محل کار افزایش پیدا کند.

پرتو درمانی چیست؟ و آیا روش مطمئنی محسوب می شود؟

به پرتو درمانی، گاهی نور درمانی، نیز اطلاق می شود. درمان از طریق یک قطعه که شامل لامپهای فلورانس بوده و دارای یک روکش پلاستیکی می باشد ( = تا امواج فرابنفش را خنثی نماید) صورت می پذیرد. شدت نور باید حداقل 10000 (Lux) باشد. حتماً لازم نیست که بیمار به طور مستقیم به نور خیره شود، بلکه باید کارهای روزمره خود، مانند غذا خوردن و یا مطالعه کردن را در فاصله 1 تا 2 متر از آن انجام دهد. این روش کاملا مطمئن بوده و در اکثر موارد نتیجه بخش می باشد.

تاثیرات جانبی محدود پرتو درمانی

• وارد شدن فشار به چشم ها
• سر درد
• زودرنجی و بدخلقی
• خستگی
• بی خوابی

   

چه موقع روز و برای چه مدت باید مورد پرتو درمانی قرار بگیرم؟

پژوهش های اخیر نشان می دهند که پرتو درمانی در ساعات اولیه روز تاثیر بیشتری نسبت به پرتو درمانی در بعد از ظهر دارد. بهرمندی از این روش، آن هم در ساعات پایانی روز موجب بروز بی خوابی در فرد می شود. بیشتر متخصصان ترجیح می دهند که بیماران خود را صبح ها، به مدت 30 دقیقه در معرض پرتو Lux 1000 قرار دهند. در حدود 2 تا 4 روز پیشرفت های چشمگیری در بیماران رخ می دهد و در حدود 2 تا 4 هفته بیماران به کلی بهبود پیدا می کنند. در صورت متوقف ساختن پرتو درمانی، علائم بیماری به سرعت از نو خود را نشان می دهند به همین دلیل این نوع روش درمان باید در سرتاسر فصل کم نور ادامه پیدا کند.

هر چند تخت های سولاریوم نیز نور کافی تولید می کنند، اما هیچ گاه نباید از آنها به عنوان نوعی درمان برای این بیماری استفاده کرد، چراکه میزان اشعه های فرا بنفشی که تولید می کنند، بسیار زیاد بوده و موجب آسیب رساندن به پوست و چشم ها میشوند.

آیا می توانم از بروز SAD پیشگیری کنم؟

اگر احساس می کنید که دارای برخی از علائم این بیماری هستید، می بایست به طور حتم به پزشک متخصص مراجعه کرده و مورد آزمایش قرار بگیرید. دکتر شما باید مطمئن شود که علائم این بیماری مربوط به انواع دیگر افسردگی ها و یا سایر بیماریها نیست. انواع دیگر افسردگی می تواند شما را به سمت آسیب های جدی و حتی خودکشی روانه سازد.

اگر تشخیص داده شد که شما مبتلا به SAD می باشید، می توانید از نکات زیر استفاده کرده و کاری کنید که این بیماری مجدداً در شما بروز نکند:

• سعی کنید تا آنجاییکه می توانید در طول روز، وقت خود را در بیرون از خانه صرف کنید. حتی اگر آسمان ابری است باز هم این کار را انجام دهید چراکه نور خورشید باز هم در آسمان وجود دارد و می توانید از فواید آن بهرمند شوید.

   

• از جعبه نور استفاده کنید (در فصل پاییز) حتی اگر هنوز زمان بروز SAD زمستانه فرا نرسیده باشد.

   

• یک رژیم غذایی متعادل، سرشار از ویتامین و مواد معدنی را مورد استفاده قرار دهید. این امر انرژی بیشتری به شما می دهد و همچنین تمایل شما به غذاهای شیرین و نشاسته دار را کاهش می دهد.

   

• سعی کنید حداقل 3 روز در هفته به مدت 30 دقیقه ورزش کنید.

   

• در صورت نیاز، در ماههای زمستان با یک مشاور در ارتباط باشید.

   

• در فعالیت های گروهی شرکت کرده و ارتباط خود را با جمع قطع نکنید. در طول زمستان، این امر کمک چشمگیری به شما می کند.

به اعتقاد محققان برای حفظ و آرامش اعصاب، کلسیم بدن باید کنترل شود که این وظیفه در بدن به غده‌های پاراتیروئید سپرده شده است.

غده‌های پاراتیروئید چهار غده کوچکی هستند که در طرفین غده تیروئید قرار گرفته‌اند و وزن تمام آنها فقط نیم گرم است ولی چون اعمال مهمی در بدن ما انجام می‌دهند این است که جلب توجه کرده و در اینجا اهمیت کار آنها برایتان شرح داده می‌شود.
غده‌های پاراتیروئید در بدن حافظ تهیه و پخش کلسیم هستند و از جایی این کلسیم را استخراج کرده و به جایی که لازم است می‌رسانند و خلاصه سوراخی را باز کرده و  منبع کلسیم را از آن خارج می‌کنند و سوراخ دیگری را بسته و مواد کلسیمی را در آنجا محفوظ نگه می‌دارند.
اگر مقدار کلسیم خون کم شود فورا بیماری گریپ و زکام و آسم و ضعف عضلات به ما دست می‌دهد و چنانچه مقدار کلسیم و فسفر در خون بی‌نهایت کم شود بیماری عصبانیت مزمن بر وجود ما غلبه می‌یابد، پس برای حفظ و آرامش اعصاب و سلامتی کامل بدن باید خون ما ذخیره کافی کلسیم داشته باشد.
بزرگی غده کوچک
چون غده‌های پاراتیروئید که بی‌اندازه کوچک و سبک‌وزن هستند این وظیفه سنگین و مهم را به عهده دارند، باید غذای کافی به آنها رسانده و غذاهایی مصرف نمود که داری مقدار کافی کلسیم باشد و در این مورد شیر مقوی و پنیر غذای طبیعی و سرشار از کلسیم هستند.
قرص کلسیم مخلوط با ویتامین D مصرف کنید، زیرا اگر کلسیم بدون ویتامین D مصرف شود، بدن آن را هضم و جذب نمی‌کند.
فراموش نکنید که آفتاب بهترین منبع طبیعی و قوی ویتامین D است.
غده وحشت و ترس
اگر در حوادث ناگوار فردی ضعیف و سست هستید توجه بیشتری به غده‌های فوق‌کلیوی خود داشته باشید.
غده‌های فوق‌کلیوی دو تا هستند و هر یک از این دو غده حدود 15 گرم یعنی سه مثقال وزن دارند و به شکل کلاهی روی کلیه‌ها قرار گرفته‌اند.
غده‌های فوق‌کلیوی، هورمونی به نام آدرنالین تولید می‌کنند و به نام غده آدرنال نیز معروف هستند.
وقتی انسان در مقابل یک حادثه وحشتناک خود را باخت و متاثر شد هورمون آدرنالین وارد خون می‌شود و قوای ما را در مقابل اثرات شوم آن حادثه حفظ می‌کند. اگر این غدد خوب کار نکنند و در برابر اثرات شوک، هورمون آدرنالین به اندازه کافی وارد خون نسازند به زودی یک حالت ضعف و سستی ما را فرا خواهد گرفت و نخواهیم توانست در مقابل مصائب ناگوار و غیرمترقبه و حوادث زندگانی مقاومت نماییم.
به طور خلاصه باید گفت؛ غدد فوق‌کلیوی توانایی دارند از سموم خطرناکی که در بدن تولید می‌شود جلوگیری کنند و آثار آن را خنثی سازند. با وجود این‌که علم و دانش پزشکی تاکنون موفق نشده است تمام اسرار کار این غدد را فاش کند و محققان تاکنون به تمام رموز کار آن آگاهی نیافته‌اند، با این حال می‌دانیم، نیکوتین و سرب و مواد شیمیایی دیگری، مضر به حال این غدد هستند و همچنین غذایی که از جهت مواد مغذی و جذب‌شدنی متعادل نباشد به طور قطع آثار بدی در سلامت این غدد دارد.
من و شما بسیاری از اشخاص را دیده‌‌ایم و می‌بینیم که هنوز در مراحل جوانی هستند و موهای سرشان خاکستری و به قول معروف فلفل‌نمکی می‌شود. این سفیدی موی بی‌موقع در این اشخاص علامتی از بدکار کردن غدد فوق‌کلیوی در بدن آنهاست. 
برای حفظ سلامتی غده‌های فوق‌کلیوی باید به غذای خودمان حداکثر مواد سفیده‌ای و به مقدار کافی نمک و همچنین ویتامین‌های A و C و مخصوصا تمام ویتامین‌های دسته B را وارد کنیم، زیرا ویتامین C در رفع سموم و ویتامین A در جلوگیری از احتقان خون و ویتامین‌های B برای تولید آدرنالین تاثیر بسیار  مهمی در غدد فوق‌کلیوی دارند.
دیابتی‌ها، ویتامین B را جدی بگیرید
بیماری قند یا دیابت از جمله بیماری‌هایی است که افراد بسیاری در جامعه به آن مبتلا هستند. غده لوز‌المعده عامل اصلی تنظیم قند بدن است که اگر مختل شود، گرفتاری‌ها شروع خواهند شد.
غده لوزالمعده هورمونی می‌سازد به نام انسولین که قند و گلیکوژن (Glycogene) یا نشاسته حیوانی را هضم و ذخیره کرده و احتیاج بدن را رفع می‌کند. یعنی وسیله می‌شود تا بدن بتواند به اندازه کافی قند ذخیره کند. وقتی غده لوزالمعده اختلالی یافته و بیمار گردد دیگر نمی‌تواند انسولین ترشح کند و در نتیجه قند وارد ادرار شده و دفع می‌گردد و تولید بیماری دیابت یا قند می‌کند. 
این غده حیاتی و مهم که به شکل خوشه‌ای است، چندین سانتی‌متر طول دارد و در وسط حفره شکم واقع شده است و علاوه بر ترشح هورمون انسولین، مواد حلال یا آنزیم تولید می‌کند. بعد آن مواد رابه قسمت فوقانی روده بزرگ می‌رساند و در تسهیل هضم و تحلیل مواد سفیده‌ای و مواد چربی و قند و نشاسته کمک موثری می‌نماید.
با این‌که محققان هنوز به طور دقیق و کامل علت یا علت‌های بیماری قند را نمی‌دانند ولی می‌دانیم که اسراف و زیاده‌روی در مصرف مواد قندی و چربی غده لوزالمعده را از کار انداخته و از ترشح معده و تولید انسولین جلوگیری می‌کند. مقدار کافی تمام ویتامین‌های B غذایی است که برای تقویت و به کار انداختن غده لوزالمعده و ساختن انسولین طبیعی کمک می‌کند. پس موادی که دارای ویتامین B می‌باشند باید در غذای روزانه خود وارد کنیم و این مواد عبارت است از ماست، جوانه گندم و مخمر آبجو که هر روز یک فنجان کوچک جوانه گندم و یک قاشق پر سوپخوری مخمر آبجو (اگر به شکل گرد باشد) باید مصرف کرد.  زیرا این دو غذا هیچ‌گونه مواد نشاسته‌ای ندارند و می‌تواند به خوبی کسالت فردی را که مبتلا به بیماری قند و دیابت است شفا دهد. 

1) تزئین اتاق کودک
تزئین اتاق کودک باید مهیج و فانتزی باشد. اولین چیزی که باید در دکوراسیون‌بندی اتاق کودکتان به آن توجه داشته باشید، این است که این تزئینات باید مطابق با سن و روحیه کودکانتان انجام گیرد. نباید اتاق فرزند 3 ساله‌تان را مثل اتاق دختر 13 ساله‌تان تزئین کنید. البته منظور این نیست که باید هر سال با بالا رفتن سن فرزندتان تزئین اتاق او را به هم بزنید. منظور این بود که باید اتاق کودکان را با توجه به گروه سنی آنها دکوربندی کنید.
2) رنگ‌های متناسب برای اتاق کودک
ببینید کودکتان به چه رنگی علاقه دارد. اگر هنوز سنشان به حدی نرسیده که بتوانند به خوبی صحبت کنند، یک جعبه مداد رنگی در جلویش بگذارید تا خود یکی از رنگ‌ها را که دوست دارد انتخاب کند. کودکان بزرگ‌تر خود می‌توانند به شما بگویند که دوست دارند رنگ اتاقشان چه رنگی باشد. یادتان باشد که اولویت با علاقه خود بچه‌هاست. سعی نکنید مدل و رنگ دلخواه خودتان را به زور به بچه‌ها تحمیل کنید. شخصیت آنها از همین سنین شکل می‌گیرد و اتاقشان می‌تواند آینه خوبی برای نشان دادن شخصیتشان باشد. البته منظورم طرح و رنگ‌های غیرمعقول آنها نیست. باید محدودیت تعیین کنید اما باز آنها را در انتخابشان آزاد بگذارید.
3) اتاق کودکتان را با ابتکار تزئین کنید
از تخیل و ابتکارتان استفاده کنید و از کودکتان نیز برای رنگ کردن اتاق‌ها کمک بخواهید. دیوارهای اتاق می‌تواند به طرز مبتکرانه‌ای با نقاشی‌های کودکتان تزئین شود. می‌توانید از آلبوم‌ها و عکس‌های ویژه در مجلات و اینترنت در این زمینه کمک بگیرید.
4) مبلمان اتاق کودک
با وجود طراحی‌های جالب و خاص برای مبلمان اتاق کودک موجود در بازار، کار شما کمی ساده‌تر شده است. می‌توانید اتاق دخترتان را مثل اتاق پرنسس‌ها صورتی و رمانتیک تزئین کنید. می‌توانید اتاق پسرتان را شکل قهرمانان یا اتومبیل‌سواران طراحی کنید که مثلاً تختخوابش به شکل ماشین مسابقه باشد. و یا بسیاری طرح‌های دیگر که مطابق با علاقه و روحیه کودکتان نیز باشد