بسم الله الرّحمن الرّحیم

نام تو شنیده می شود

هر روز و هر لحظه

از حرکت مفصلهایم

در ترک بستر ، هنگام برخواستن و در برداشتن قدم

الحمد لله ربّ العلمین

چون مرغان که آب از گلویشان

بدون شکر پایین نمی رود

- به نسبت لطف تو-

ما را هم نفسی بی شکرت نمی آید و نمی رود

و شکر تو نیاز ماست

الرّحمن الرّحیم

گناه من بسیار است و رحم تو بیشتر

ملک یوم الدّین

شرط ما رضایت توست

هر روزی که باشد

ایّاک نعبد و ایّاک نستعین

مست و پا بستت هستیم

امر، امرِ توست

شرط، امرِ توست

گر مرگ، امرِ توست

این سرِ ما و این دشنه تو

اهدنا الصّرط المستقیم

کور شدیم در مقابلت

چشم ما را ظرفیت آن نور نبود

حالا دست ما را بگیر و چشم ما باش

صرط الّذین انعمت علیهم

غیر المغضوب علیهم ولا الضّالّین

ما را پی نخود سیاه نفرست

                                                                                                       [2]