ثابت شده است که عسل به علت داشتن گلوکز زیاد که سهل التجزیه و انرزی زاست تاثیر بسیار مهمی روی عضلات قلب در انواع مختلف بیماریهای قلبی دارد.از طرفی باعث تحریک و تقویت قلب و هم چنین باعث گشاد شدن رگها شده و جریان خون را در درونشریانهای انشعابی افزایش می دهد از طرف دیگر سبب بهبود وضع فشار مایعات بدن شده وفشار خون را تنظیم واز سکته قلبی جلوگیری می نماید.

بنا به گفته پرفسور گولومب اگر بیماران قلبی روزانه 50 ال 140 گرم عسل به مدت 2 ماه مصرف نمایند در انها بهبودی حاصل خواهد شد و ترکیبات خونشان به حالت عادی بازگشته ومقدار هموگلوبین خون افزایش می یابد و ضر بان قلب نیز متعادل می گردد..

شیمرت از عسل برای تقویت قلب پس از انجام یک عمل جراحی سخت نام بردهاست و ان را روی 26 بیمار مبتلا به دوپراترین(10 میلی گرم در روز )تزریق نموده و دگر گونی و بهبودی حالت کلی آنها بسیار خشنود کننده بوده است..

متس نیز 10 میلی گرم عسل را به مدت 12 روز طی اختلاف هر چهار روز یک بار همراه با Strophantine به بیماران قلبی تزریق نموده ونتایج سودمندی به دست آورده است.

این روش درمانی در مورد ضعف قلب ناشی از مسمومیت ونیز اثار پس از بیماریهای تیفوس و دیفاری به کار رفته و نتایج خوبی داشته است.

لونارد به بیماران قلبی که از بی خوابی رنج می برند یک لیوان شربت عسل ولرم(عسل محلول در اب)پیش از خوابیدن و شب هنگام توصیه می کند.

وخلاصه خوردن عسل تپش قلب را تنظیم می کند.